Łysienie plackowate

Łysienie plackowate jest bodaj najbardziej tajemniczym typem łysienia. Wciąż jeszcze nie znamy jego etopatiogenezy chociaż medycyna ma kilka ciekawych typów. Bodaj najważniejszą (i najbardziej sensowną) jest teoria zgodnie z którą łysienie plackowate miałoby być schorzeniem autoimmunologicznym. Teorię potwierdzają sukcesy odnoszone przy okazji terapii alergenami kontaktowymi. Terapia ta pobudza system immunologiczny, a jej skutkiem ubocznym jest podjęcie produkcji włosów przez mieszki włosowe. Łysienie plackowate przebiega nieraz tak łagodnie, że w zasadzie mogłoby pozostać nie zauważone, ale w skrajnych postaciach doprowadza do całkowitego wyłysienia na całym ciele. Osoba chora może więc stracić nie tylko włosy rosnące na głowie, ale i brwi, rzęsy czy wreszcie owłosienie łonowe. Czy łysienie to można z powodzeniem leczyć?

Co pomaga na łysienie plackowate?
Łysienie plackowate jest leczone bardzo różnie, przy czym raczej trudno o pewność, że konkretna metoda leczenia zadziała u konkretnego pacjenta, dlatego cierpliwość i wytrwałość odgrywa w leczeniu rolę ogromną. Być może nawet decydującą. To samo dotyczy zresztą i innych chorób autoagresyjnych (takich, w których układ odpornościowy pacjenta zwraca się przeciwko własnemu organizmowi). Na łysienie plackowate pomagają naświetlania, stosowanie niektórych maści, używanie minoxidilu (wydającego się najbardziej uniwersalnym specyfikiem na łysienie) oraz wspomniane już wyżej alergeny kontaktowe. W przebiegu tego typu łysienia bardzo ważną rolę odgrywa stres, toteż jego eliminacja jest bodaj najlepszym domowym sposobem na łysienie plackowate.