Depilacja chemiczna - zalety i wady

Depilacja chemiczna to nic innego jak depilacja kremem. Kremy do depilacji mają swoje zagorzałe zwolenniczki (i zwolenników), a to dlatego, że depilacja kremem należy do najłatwiejszych i najwygodniejszych metod depilacji. Depilacja chemiczna praktycznie nie powoduje podrażnień i nie pojawiają się po niej nieprzyjemne zjawiska typu wrastanie włosków. Jak każda metoda depilacji tak i depilacja chemiczna ma jednak pewne wady. Oto plusy i minusy tej depilacji.

Zalety depilacji chemicznej
Kremy do depilacji nadają się zarówno do depilacji twarzy, pach, nóg jak i do depilacji miejsc intymnych. W każdym przypadku sprawdzają się niemal idealnie, ale gwarantem powodzenia (i braku podrażnień) jest dobry dobór kosmetyków. Do depilacji miejsc intymnych należy wybierać dedykowane jej kremy, podobnie jeśli chodzi o depilację twarzy. W przypadku nóg i pach oraz pozostałych części ciała wybór ma nieco mniejsze znaczenie, a to z kolei dlatego, iż akurat te części naszej skóry nie są tak delikatne jak twarzy czy miejsca intymne. Mimo wszystko przed zastosowaniem kremu zawsze należy wykonać próbę uczuleniową by wyeliminować ewentualne zagrożenia. Depilacja chemiczna jest wyjątkowo łatwa i można wykonać ją przy okazji codziennej toalety.

Wady depilacji chemicznej
Niektóre składniki kremów mogą powodować podrażnienia toteż osoby ze skłonnościami do alergii powinny uważnie wybierać kosmetyki depilacyjne.To jedna z wad, aczkolwiek nie decyduje ona o nieprzydatności czy niemożności zastosowania tej depilacji bowiem współczesne kremy nadają się również dla alergików. Kolejną wadą jest fakt, iż efekty depilacji chemicznej są nietrwałe. Czas pomiędzy depilacjami można jednak wydłużyć stosując kosmetyki opóźniające odrastanie włosków.

Skuteczna depilacja w domu

Zdecydowana większość kobiet wybiera depilację w domu. Trudno się temu dziwić, pomaga to na zaoszczędzenie czasu i pieniędzy tym bardziej, że najpopularniejsze metody depilacji są nietrwałe. Nawet w warunkach domowych można jednak usunąć zbędne włoski na tyle sprawnie i skutecznie by zapewnić sobie, na dłuższy czas, wolność od depilacji. Na tym polu najlepiej sprawdzają się dwie metody: depilacja woskiem i depilacja cukrowa, ale depilacja w domu z użyciem tych właśnie metod bywa na tyle problematyczna, że wybierane są one stosunkowo rzadko. Dlaczego?

Depilacja woskiem
Depilacja woskiem nie należy co prawda do najłatwiejszych, ani tym bardziej najprzyjemniejszych, metod depilacji, ale pozwala ona na szybkie usunięcie włosków i cieszenie się gładką skórą nawet przez kilka tygodni. Depilacja ta polega na wyrwaniu zbędnych włosków wraz z cebulkami. Jak łatwo się domyślić jest ona dość bolesna. Kolejnym problemem są wrastające włoski po depilacji. Można temu zjawisku zapobiec, ale zapobieganie wymaga sporo starań i nie zawsze się udaje.

Depilacja cukrowa
Depilacja cukrowa usuwa włoski równie trwale. Ból w jej trakcie jest znacznie mniejszy, a to dlatego, że jednorazowo depilacji poddawane są nieco mniejsze obszary ciała. Niemniej jednak depilacja cukrowa sprawia często więcej problemów, a to dlatego, że opanowanie techniki tej depilacji nie jest niestety łatwym zadaniem. Niemniej jednak tę metodę warto polecić, a to ze względu na fakt, iż osoby wybierające depilację cukrową zazwyczaj podkreślają jej pielęgnacyjny, bardzo korzystny wpływ na skórę. Tym samym wygląda na to, że warto się z nią trochę pomęczyć.

Łysienie plackowate

Łysienie plackowate jest bodaj najbardziej tajemniczym typem łysienia. Wciąż jeszcze nie znamy jego etopatiogenezy chociaż medycyna ma kilka ciekawych typów. Bodaj najważniejszą (i najbardziej sensowną) jest teoria zgodnie z którą łysienie plackowate miałoby być schorzeniem autoimmunologicznym. Teorię potwierdzają sukcesy odnoszone przy okazji terapii alergenami kontaktowymi. Terapia ta pobudza system immunologiczny, a jej skutkiem ubocznym jest podjęcie produkcji włosów przez mieszki włosowe. Łysienie plackowate przebiega nieraz tak łagodnie, że w zasadzie mogłoby pozostać nie zauważone, ale w skrajnych postaciach doprowadza do całkowitego wyłysienia na całym ciele. Osoba chora może więc stracić nie tylko włosy rosnące na głowie, ale i brwi, rzęsy czy wreszcie owłosienie łonowe. Czy łysienie to można z powodzeniem leczyć?

Co pomaga na łysienie plackowate?
Łysienie plackowate jest leczone bardzo różnie, przy czym raczej trudno o pewność, że konkretna metoda leczenia zadziała u konkretnego pacjenta, dlatego cierpliwość i wytrwałość odgrywa w leczeniu rolę ogromną. Być może nawet decydującą. To samo dotyczy zresztą i innych chorób autoagresyjnych (takich, w których układ odpornościowy pacjenta zwraca się przeciwko własnemu organizmowi). Na łysienie plackowate pomagają naświetlania, stosowanie niektórych maści, używanie minoxidilu (wydającego się najbardziej uniwersalnym specyfikiem na łysienie) oraz wspomniane już wyżej alergeny kontaktowe. W przebiegu tego typu łysienia bardzo ważną rolę odgrywa stres, toteż jego eliminacja jest bodaj najlepszym domowym sposobem na łysienie plackowate.

Łupież łupieżowi nie równy

Najczęściej atakuje nas łupież suchy, który osypuje się z głowy jak mąka lub cukier pokrywając plecy, barki, a nawet ramiona. Jeśli nosimy ciemną odzież łupież taki jest bardzo widoczny, ale widać go nie tylko na ubraniach, równie zauważalny jest pośród ciemnych włosów. Łupież suchy jest zaledwie jedną z odmian łupieżu. Występuje najczęściej i jest sporym utrapieniem, ale nie mniej dokuczliwy jest łupież tłusty. Co powoduje te przypadłości? Głównym ich sprawcą są pewne bakterie, ale aby bakterie mogły się namnożyć musi dojść do osłabienia odporności skóry głowy.

Przyczyny łupieżu
Osłabienie odporności czy też raczej utrata równowagi biologicznej jest zjawiskiem, które zagraża każdemu i to niezależnie od tego jak restrykcyjnie pielęgnujemy skórę głowy i włosy. Czasem wystarczy po prostu gdzieś wyjechać lub wyjść i zmienić wodę używaną do ich mycia by doszło do pojawienia się łupieżu. Łupież może być skutkiem nadmiernego nagrzania skóry przez słońce bądź też przewiania jej przez wiatr. Często pojawia się też wtedy, gdy używamy nieodpowiednich kosmetyków pielęgnacyjnych. To powszechna przypadłość, ale wbrew pozorom dość łatwo ją wyeliminować.

Co pomaga na łupież?
Łupież można próbować leczyć szamponami kosmetycznymi, ale nie zawsze jest to dobre rozwiązanie. Owszem, w sprzyjających warunkach i takie szampony działają, ale najczęściej jest już po prostu za późno by dobudowując równowagę biologiczną skóry doprowadzić do stabilizacji jej stanu. Wtedy jedynym ratunkiem pozostają lecznicze szampony przeciwłupieżowe. Takie szampony oddziałują na łupież i skórę jak zawarte w nich leki tzn. eliminują bakterie, łagodzą stan zapalny, hamują proces złuszczania się skóry.

Łysienie androgenowe vs łysienie łojotokowe

Łysienie androgenowe jest łysieniem typowo męskim. Co prawda ostatnimi czasy łysienie to nazywane jest łysieniem typu męskiego, ale ponieważ głównym sprawcą utraty włosów są w tym przypadku androgeny stara nazwa jest jak najbardziej poprawna w odniesieniu do mężczyzn. Kiedyś nazwy tej używano również w stosunku do wypadania włosów u kobiet, ale ponieważ u pań sprawcami przerzedzania się czupryny bywają również hormony żeńskie odstąpiono od tego nazewnictwa. Przejdźmy jednak do rzeczy: czym jest łysienie androgenowe? To nic innego jak nadmierne wypadanie włosów spowodowane przez pochodną głównego męskiego hormonu płciowego - testosteronu. Pochodną tą jest dihydrotestosteron, który przyczyniając się do osłabienia mieszków włosowych sprawia, że czupryna ulega przerzedzeniu w bardzo charakterystyczny sposób. Łysienie to jest łysieniem genetycznym, czyli dziedzicznym, ale pewne dodatkowe czynniki również mogą przyczynić się do jego wystąpienia.

Łysienie łojotokowe
Łysienie androgenowe jest bardzo często, równocześnie, łysieniem łojotokowym. Łysienie łojotokowe to z kolei zjawisko, które powodowane jest przez nadmierny łojotok czyli skłonność gruczołów łojowych do nadmiernego wytwarzania łoju (sebum). Sebum spełnia funkcję ochronną, ale jeśli gruczoły wytwarzają je w zbyt dużych ilościach bardzo szkodzi włosom. Łojotok na szczęście można w pewnym stopniu regulować. Przydaje się zmiana nawyków dietetycznych, ale i tak najważniejszą rolę odgrywa w jego przypadku pielęgnacja włosów i wybór odpowiednich kosmetyków. Hamując łojotok powstrzymujemy łysienie łojotokowe i jednocześnie minimalizujemy zagrożenie łysieniem androgenowym. Warto by pamiętali o tym zwłaszcza panowie, bo to oni z mają najwięcej problemów z nadmierną produkcją łoju.